We vetrekken rond 5u 's ochtends en rijden via Metz, Dijon en Lyon. Onderweg is het weer zeer wisselvallig met zelfs enkele zeer zware regenbuien, maar bij aankomst aan hotel/refuge Gioberney is het weer zonnig met lichte bewolking. Omdat we er geen GSM-ontvangst hebben en we het thuisfront toch van onze aankomst op de hoogte willen brengen, moeten we ongeveer 10 km terug over de kleine weg met haarspelbochten. We geven mee dat ze de komende 4 dagen wellicht niks van ons zullen horen.

Tot onze verbazing bestaat het avondmaal uit 4 gangen. Niet echt wat we van de eetmogelijkheden van een refuge verwacht hadden. De dagen erna zal blijken dat dit zelfs het geval zal zijn in de ver afgelegen hutten. De derde gang zal de komende dagen steeds een kaasschotel zijn... niet echt ons ding.

Door de lange dag (en de fles wijn...) besluiten we maar op tijd in bed te kruipen. Van de hotelbaas vernemen we nog dat de weersverwachting voor de komende dagen zeer goed zit. Laat ons hopen, want bij het slapen gaan zien we de wolken reeds stevig over de bergtoppen heen zakken. Is dat wel een goed teken?

Rond 9 uur staan we, na een lekker ontbijt, gepakt en gezakt klaar om te vertrekken. Het is bewolkt en nog voor we goed en wel vetrokken zijn, valt er al een regenbui. We besluiten nog even te schuilen in een nis van hotel/refuge Gioberney. Ook de locale herder komt hetzelfde doen. Maar na een 10-tal minuten lijkt het ergste voorbij en vetrekken we. Het zal de hele dag wat wisselvallig blijven. Het blijft overwegend droog, maar dat schittenede weer dat de hotelbaas ons de avond daarvoor had beloofd, komt er die dag toch niet echt uit.

De tocht naar refuge du Gioberney duurt theoretisch slechts 3 uur. Wij zullen er finaal 5 uur over doen. Enerzijds hebben we ruimschoots onze tijd genomen om van de wandeling en het landschap te genieten (en één maal te schuilen voor een heftigere regenbui), maar anderzijds moeten we toch eerlijk toegeven dat de langere staptijd te maken had met onze nogal belabberde conditie.

Het landschap heeft de vermoeidheid echter gecompenseerd. De eerste etappe bracht ons na anderhalf uur en 400 meter stijgen bij Lac du Lazon van waaruit je een prachtig zicht hebt op het dal van de Valgaudemar en de omliggende bergen. Na onder een stuk overhangende rots te hebben geschuild voor de regen en wat hagel, zetten we de tocht verder richting Pigeonnier. Met nog een pick-nick tussendoor, komen we daar aan rond 14 uur en leggen we ons languit op bed en nemen we de tijd om te recupereren voor de volgende dag. Omdat er niet zoveel logees zijn die avond (vrijdagavond), liggen we alleen op een kamer van 8 stapelbedden. Dat slaapt alvast rustig.

In totaal zijn we zo'n kleine 1.000 meter gestegen, wat ons met de volgeladen rugzak toch wel zwaar is gevallen. Voor ons was het dus niet echt een inlooptocht. En dat hebben we allebei gemerkt aan de koude rillingen van vermoeidheid die we bij aankomst hadden. De volgende dag toch wat beter doseren en tijdig drinken en eten.

Rond 4 uur worden we mee wakker met de trekkers die in de kamer naast ons liggen en die die dag de gletsjer opgaan. Wij blijven nog liggen tot 7 uur. Als we tegen dan de deur van onze slaapzaal opendoen, worden we getracteerd op een schitterend zicht: het wat kwakkelende weer van de dag ervoor heeft gezorgd voor een laag dikken wolken in het dal. Daarboven rijzen de bergtoppen uit, prachtig liggend in de zon en afstekend tegen een helderblauwe hemel. We worden er stil van.

Na het ontbijt beginnen we rond 8 uur aan de afdaling naar cabane du Gioberney. Naar onze normen een zware en niet altijd veilige tocht. Er komt heel wat handen- en voetenwerk aan te pas en soms lijkt het meer op rotsklimmen dan wandelen. Wellicht niet toevallig dat we tijdens die afdaling een steenbok tegenkomen...

Na ongeveer 3 uur dalen begint het klimwerk terug. We zitten nu op de zeer mooie bergflank met zicht op Gioberney. Hier nemen we onze pick-nick. Na 'plateau du Trière' is het opnieuw stevig dalen. Het is een grinderig pad (met dus gevaar op uitschuiven) tegen een vrij steile helling. We zijn blij wanneer we dit achter de rug hebben. Daarna is het opnieuw klimmen. Aan cabane du Pis nemen we een rustpauze. Vanaf dan is het een afwisseling van klimmen en dalen om enkele uren later (tegen 18 uur) met heel wat wilskracht en zere benen aan te komen in refuge du Chabournéou. In totaal zijn we die dag dus 10 uur op weg geweest.

De locatie van de hut is prachtig en ligt aan de voet van de Sirac. De hut zelf is een al iets oudere trekkershut zonder veel sanitaire mogelijkheden. De douche is rechtstreeks aangesloten op een nabijgeleven waterval. Het water is dus ijskoud. Aangenaam om de voeten eens te verfrissen, maar de rest is pure zelfpijniging...

Die nacht ligt de kamer waarop we slapen wel vol: 16 stapelbedden op een ruimte van ik schat 4 bij 4 meter. En opnieuw hetzelfde scenario als de dag ervoor: om 4 uur komt de huttenbewaarder de trekkers wekken die de gletsjer of de hoogste bergtoppen op willen. Wij blijven nog even liggen.

We staan om 7 uur op. We besluiten onze wandelplannen wat bij te stellen: enerzijds omdat de rechtstreekse route van refuge du Chabournéou naar refuge du Vallompierre staat beschreven als avontuurlijk met zelfs enkele gevaarlijke zones (en we de vorige dag al hebben kunnen merken wat dit kan betekenen), maar anderzijds ook omdat Kristof pijn heeft aan de knie en de kortste weg terug verkiest.

We dalen die ochtend dan ook rechtstreeks af richting Gioberney.

Na een 3-tal kilometer splitst de weg en is er de optie om via een andere weg toch nog naar refuge du Vallompierre te gaan. Kristof gaat door richting hotel/refuge du Gioberney, Jan neemt het pad dat via de GR 54-route naar refuge du Valompierre gaat. Het is ongeveer 9 uur wanneer we elk onze eigen weg gaan. Het is ongeveer tweëenhalf uur klimmen, maar het wordt beloond met een prachtig panorama. Langs dezelfde weg daal ik daarna terug af naar Gioberney.

Kristof was rond 11 uur in het hotel. Ik kom rond 15 uur aan. De warme douche doet geweldig deugd.

Na nog te hebben overnacht in hotel/refuge Gioberney vertrekken we rond 7 uur terug huiswaarts. Onderweg komen we nog voorbij een spectaculair ongeval met een vrachtwagen.